| حضرت آیت الله جوادی آملی در جلسه درس اخلاق بیان فرمودند: انسان باید از اين طبيعت پرواز كند و ملكوتي بشود |
||
| حضرت آیت الله جوادی آملی در ابتدای این جلسه با تبریک ميلاد امير مؤمنان علي‌بن‌ابي‌طالب(علیه الصلاه و السلام)، در ادامه مباحث مطرح شده در جلسات گذشته، به مراحل مختلف نزاهت اخلاقی اشاره کرده و فرمودند: گاهي انسان مي‌كوشد كه آسيب نبيند و وضع موجود خود را حفظ كند اين يك مرحله از نزاهت اخلاقي است يك وقت مي‌كوشد كه گذشته از اينكه آسيب نبيند و موجودي خود را حفظ كند، پَر در بياورد و ترقّي كند. و مرحله سوم آن است كه مي‌فهمد كدام جهت پرواز كند. ایشان با اشاره به حدیثی از ائمه اطهار که « فرشته‌ها بال‌های خود را زیر قدم های طالبان علم و دانش پهن مي‌كنند» بیان داشتند: اینکه فرشته‌ها فرّاشان مراكز علمي‌اند و بال‌ها خود را پهن مي‌كنند، اينها براي اينكه سه مطلب را به ما بفهمانند: يكي اينكه به آن طلبه حوزه يا دانشجوي دانشگاه بفهمانند شما هم بايد پر در بياوريد (يك) بعد از اينكه با خواندن درس و بحث حوزه و دانشگاه بال در آورديد بايد بيازماييد پرواز كنيد و يك جا نمانيد (دو) بعد از اينكه آئين پرواز را ياد گرفتيد بايد بدانيد به كدام سَمت پرواز كنيد (سه). معظم له ادامه دادند: اگر مرغ, مرغ مُلكي باشد نظير آنچه در تالاب‌ها هستند اين به طمع طعمه از راه دوري پرواز مي‌كند صدها كيلومتر را در فصول گوناگون طي مي‌كند، به طمع طعمه تا تالاب مي‌رود، اين همان روحاني يا همان دانشجوست كه به اين سَمت و آن سمت مي‌گردد كه خودش را تأمين كند. اين شخص درس خوانده، پر در آورده اما نمي‌داند به كدام سَمت پرواز كند، اين فقط به اين فكر است كه زندگي خودش را تأمين كند، فرشته‌ها بال را براي اين پهن نكردند. ایشان با تاکید بر اینکه انسان باید از اين طبيعت پرواز كند و ملكوتي بشود، اظهار داشتند: اصل سومي كه فرشته‌ها در جريان «تضع أجنحتها تحت أقدام طالب العلم» دارند اين است كه به ما بفهمانند از طبيعت پرواز بكنيم آن‌گاه مي‌شويم عالِم ربّاني، وقتي عالم ربّاني شديم احاديثي كه از اهل بيت(عليهم السلام) به ما رسيده است ما اين را خوب مي‌فهميم و در سطح نازل نگه نمي‌داريم و همراه اين احاديث بالا مي‌رويم. ایشان ادامه دادند: اين معصومين(عليهم السلام) كه عِدل قرآن كريم‌اند سخنان اينها هم بعد از احراز سند و دلالت، همتاي قرآن كريم است. و همانطور که خداي سبحان قرآن را نازل كرد اما نه آن طوري كه باران را نازل كرد، بلکه باران را به زمين انداخت اما قرآن را به زمين آويخت يعني حبل متيني است كه يك طرف اين طناب به دست خداي سبحان است، حبل به آن طنابي مي‌گويند كه به جاي بلندي بسته باشد وگرنه طنابِ انداخته مشكل خودش را حل نمي‌كند تا اعتصام‌كننده را دريابد. اگر قرآن اين است و عترت طاهرين هم عِدل اين قرآن‌اند آنها هم كلماتشان را نازل كردند آن‌طوري كه طناب را القا مي‌كنند روايات معصومين هم اين‌طور است يعني آويخته است نه انداخته حالا روشن شد كه با روايات چطور بايد معامله كرد. آیت الله جوادی آملی در پایان این بخش از فرمایشات خود با اشاره به ماه پربرکت رجب و ایام اعتکاف، فرمودند: اين دعاهاي شب‌ها و روزهاي ماه مبارك رجب را كاملاً تمرين كنید چون در اين دعاها به ما گفتند هر كس به غير خانه خدا آمد خسارت ديد هيچ جا خبري نيست «خاب الوافدون علي غيرك و خَسر المتعرّضون الاّ لك» انسان به خودش اعتماد كند خسارت است، به ديگري اعتماد كند خسارت است، فقط به منبع خير بايد اعتماد كند كه اين كارها, كارهاي اخلاقي است. |
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
پست ثابتآرشیو
آمار سایت